Movémonos a unha nova casa. O novo enderezo nos permite evitar a publicidade que, nos últimos tempos, era algo invasiva de máis.
Movémonos a un dominio .gal porque xa tiñamos gañas hai meses de apoiar a presenza do galego e en galego na rede. Polo demais, despois de estar varias semanas cmabiando os trastos e facendo probas, coidamos que todo vai ben e que, ademais, case non se nota o cambio na apariencia. Saúdos e benvidos ao novo enderezo.
Outra novela curta que se le dun tirón. María Reimóndez gañou con “A dúbida” o Premio de Novela por Entregas de “La Voz de Galicia”. Unha doadísima narración de denuncia dos abusos sexuais na infancia artellada dende a perspectiva da muller do acosador. O compromiso de Reimóndez para visibilizar este indignante tema non é un feito aillado, no 1998 fundou a ONG “Implicadas no desenvolvemento” dende a que se elaborou o proxecto “O son das buguinas” para a axuda às vítimas do tsunami na India no 2004, lembro ter traballado con eses boísimos materiais na aula… un pedazo de muller.
Boa novela curta de Mª Xosé Queizán. Unha mistura esquizofrénica de hilaridade e repulsión que xoga co lume ao confrontar a perversidade e o humor dun xeito temerario. Unha denuncia do estereotipo machista a través dun personaxe primario, esperpéntico e escatolóxico que ao longo dun monólogo co lector vai xustificando o seu polarizado comportamento asocial.
Libro áxil que atrapa dun xeito brutal, lectura dunha sentada.
É un pracer ler a Eva Moreda. “O demo e o profundo mar azul” é unha novela curta de homenaxe á diáspora é mais a música, a historia dun galego que marchou a América nos anos 30 co saxo da parroquia baixo o brazo para converterse nun dos referentes do Jazz. A narración está trenzada como si se tratara dos temas da banda sonora da súa vida. Eu funa lendo co acompañamento musical dos mitos dunha época gloriosa. O dito, un pracer.
Xa temos aquí o vídeo que se realizou sobre a Graduación do curso 2017-2018. Sorte nas probas da Selectividade e que todos e todas poidades estudar aquilo que vos interese. Saúdos.
Cando era novo non existían as redes sociais para establecer un nexo virtual entre lectores, a libraría era un punto de encontro indispensábel para ir artellando os gostos literarios. Coa axuda dos asiduos e as orientacións dos libreiros, íamos descubrindo as nosas querencias cara a un ou outro autor. Unha mágoa que se fose esquecendo este xeito de comercio intelectual. Xa case non quedan eruditos na venda, e os escasos bibliófilos que agochan o seu saber tralo mostrador son unha especie en extinción.
Hoxe as compras pola internet ou a inercia de escoller unha lectura mentres mercas o deterxente nunha grande superficie, remataron co pracer desas pequenas tertulias literarias. O conto é que cando quedo orfo de libro sigo recurrindo a eses espazos máxicos para atopar un sustituto vivo que pousar nas mans; alí fago algunha observación sobre os textos que vou rematando e mergúllome nas novidades lendo anacos das obras, nunca a sinopse, e de cando en vez pido que me fagan algunha suxestión.
Velaí “Izan o da saca“, a derradeira sorpresa. Un libro de Xabier Quiroga dos que non che deixan parar de ler, adictivo dende a primeira páxina, cun ritmo trepidante e persoaxes sedutores. Estou convencido de que o detetive-taxista “Reiniña” vaise converter nun referente da literatura galega, un descubrimento na liña de Anibal C. Malvar, Domingo Villar ou Suso de Toro… e abrindo un pouco a xeografía, o Eduardo Mendoza patrio.
Pedazo de novela chea de humor, intriga e compromiso, baseada nunha investigación a prol da presenza nazi na Galiza da posguerra, Xabier creou unha fascinante “pseudonegra” de lectura obrigada. Moi recomendable.
De seguido, podedes ver en vídeo, un roteiro pola zona onde transcorre a novela.
Desta volta, para participar na conmemoración do Día das Letras Galegas, decidimos facer unha pesquisa de recursos sobre Mª Victoria Moreno e presentalos dun xeito algo diferente.
Ao mesmo tempo, tamén pretendiamos unir esta conmemoración con outra que se celebra o mesmo día, 17 de maio, pois, noutros eidos, é o día da Internet. Para iso, presentamos unha parte dos recursos en formato de códigos QR. Para podelos ver tes que ter no teléfono móbil unha aplicación para ler estes códigos. Tanto na App Store (para IOS) como na Play Store (para Android) hai lectores de balde.
Velaquí tedes unha pequena escolma dos que foron colocados por todo o centro. Hai dende vídeos, enderezos de internet ou ligazóns a Pinterest e á Galipedia
Vídeo da RAG sobre a autora
Vídeo realizado polo do concello de Pontevedra 
Vídeo do CPI Os Dices-Rois, onde os rapaces confeccionan un TeleXornal.
Ligazón ao artigo de Mª Victoria Moreno, na Galipedia
Ligazón ao Pinterest, onde se atopan carátulas de moitas das súas obras.
O IES Lucus Augusti conmemora o Día das Letras Galegas 2018 adicado á escritora estremeña María Victoria Moreno (antiga profesora neste centro) con diversos actos.
Comeza cunha exposición adicada a aqueles escritores que foron homenaxeados no seu día con esta distinción para continuar cunha charla de Marilar Aleixandre, membro da Real Academia Galega, sobre a súa obra “A Expedición do Pacífico” e para facer unha semblanza da autora a quen se lle dedica o Día das Letras Galegas.
Estos actos continúan coa exhibición dunha pancarta alusiva ao día especificado así como unha exposición de carteis coa vida e obra da homenaxeada.
Para completar a celebración colócanse carteis con códigos QR polo instituto con información relativa ao Día das Letras Galegas así como da propia María Victoria Moreno.
Hai libros imprescindibles porque están ou serán literatura, con maiúsculas. Hai outros que son imprescindibles porque nos obrigan a confrontarnos coa realidade. “La lección de August” é un destes libros, que quizais non é o mellor que se escribiu pero que sirve para a formación individual de cada un de nós.
Foi escrito por Raquel Jaramillo Palacio (asina como R.J Palacio), escritora estadounidense de orixes colombianas, aló polo 2012. Varios anos despois está de moda porque hai unha película estadounidense “Wonder” que o leva ás pantallas.
Trata dos problemas dun rapaz -August- que presenta unha malformación facial que provoca un certo rexeitamento entre as persoas. O problema radica cando remata a súa etapa escolar do que aquí sería a primaria, e ten que decidir se vai ao instituto ou queda na casa para segui-los estudos indidivualmente e illado de todo e de todos.
Os seus problemas pódense extrapolar a moitos de nós. Ás veces somos discriminados por ser gordos, ou por ser mulleres, ou por ter outra cor, ou por ter outro aspecto. Este libro tamén trata diso. Recomendable para a xente nova.
Quedeime ancorado en “La vida en las ventanas”, non volvín a Andrés Neuman ata esta “Fractura” e laméntoo, sempre se cruzan lecturas entre desexos e vas abandoando promesas de reencontros, que no meu caso quédanse nun listado virtual que xamais terei tempo para baleirar.
Neuman é un grandísimo narrador e a súa última obra é un xogo entre a novela e o xornalismo reivindicativo, un manifesto antinuclear agochado na historia dun supervivinte de Hiroshima e os relatos en primeira persoa de 4 mulleres en 4 cidades que compartiron distintos momentos da súa vida, un trenzado sociocultural que xoga coas sutilezas da comunicación humana a través da linguaxe.
De cada libro quédame unha lembranza, cando menos unha, se isto non ocorre é que pasou pola miña vida como os centos de persoas coas que me cruzo cada día, obsérvoas pero non as inclúo nos meus recordos. De “Fractura” quedarame un concepto, a palabra á miña idade estou seguro de que se desvanecerá, o “Kintsugi”, unha arte xaponesa que reconstrúe pezas rotas facendo visibles as súas fendas con láminas de ouro, unha metáfora da vida que se destrúe e recompón nunha sinusoide ineludible, algunhas persoas empéñanse en disimular os anacos que conforman a súa historia, cando o verdadeiramente fermoso é mostralos como deslumbrantes fracturas. Eu son un home roto en mil pedazos, un kintsugi.
bibliolucus 